Geneeskrachtige kruidentuin aangelegd samen met Nienke, Jools, Jessie, Tom, Fien, Sander en Lex. Met dank aan Stadsdeel Amsterdam West.
Lang voor de coronapandemie toonde onderzoek al aan dat tuinieren goed is voor lichaam en geest. De nabijheid van planten werkt stres verlagend. De tuin als microkosmos en metafoor voor veerkracht, maar ook voor de samenleving, kent een lange culturele traditie. Schilders, schrijvers en dichters wendden zich tot de tuin voor inzichten en symbolen. Het is niet verwonderlijk dat in veel verschillende culturen en religies de tuin synoniem staat voor harmonie en bescherming. De werking van deze ‘binnentuin’ op de geestelijke en lichamelijke gezondheid van de buurtbewoners is iets wat we graag verder willen ontwikkelen daar we hier op het voormalige ziekenhuis terrein zitten. Al meer dan een eeuw is het Wilhelmina Gasthuis terrein een medisch ikoon in Amsterdam west.
De vier vakken in de hoek van de tuin worden gevuld met verschillende kruiden en schaduw minnende vaste planten. De selectie van de kruidenplanten zijn, in de geest van de locatie, geneeskrachtig. Vanwege de beschaduwde positie van de vakken komen hier met name soorten in aanmerking, die van nature in het bos groeien.
Beplanting en ontwerp: Veldhof beplanting.
Nienke Sybrandy heeft een Waterlelie uit de vijver op sterkwater gezet voor haar bloemen collectie 'Spirtits'
De geheime tuin
Karmozijnbes die een paar jaar geleden is komen aanwaaien, schiet uit de grond
De mooie ovale, papierachtige zaaddozen van de Judaspennig contrasteren met de rechte ramen van de huizen in het flatgebouw in de verte
Duitse pijp bloeit in de pergola. De naam is een verbastering van het Engelse 'Dutchman pipe' omdat de bloem doet denken aan de antieke Hollandse pijp
Ruim 35 jaar onderhoud ik een binnentuin op het WG terrein in Amsterdam Oud West. Het begon in 1985, kort nadat ik mijn intrek had genomen in mijn atelier. Het oude laboratorium op de begane grond van het gewezen ziekenhuis, leek mij de beste lokatie voor mijn werkzaamheden.
Ik keek uit op de resten van de funderingen van de gesloopte barakken van het voormalige Wilhelmina Gasthuis. Het was er kaal en rommelig. Het witte zand woei door de kieren en open ramen naar binnen. Een vevelende bijkomstigheid die mij inspireerde om daar verandering in te brengen. Samen met mijn geliefde heb ik een plan gemaakt voor de aanleg van de tuin. Mijn grootste wens was een vijver met een waterlelie. Die kwam er als eerste en is er nog steeds.
Om de tuin verder te kunnen aanleggen bestelde ik een paar kub zwarte aarde en verplaatste die met een kruiwagen van de straat naar de tuin. We verzamelden planten uit tuinen van vrienden en familie en zaaiden gras in. De tuin die ontstond, grenst aan onze ateliers en groeide uit tot een klein paradijs, een kunstwerk waar wij, met buren, buurtbewoners en toevallige passanten dagelijks van genieten.
Tot op de dag van vandaag stoppen mensen om hun bewondering uit te spreken als ik in de tuin aan het werk ben.