Synopsis

“Ik ken de bescheiden musea die jullie ‘grachtenpanden’ noemen. En ik weet ook waarom er geen gordijnen voor de ramen hangen: dat was een besluit van de Synode van Dordrecht. Een rechtschapen mens heeft niets te verbergen.”
Toen ik dit las in een interview met de Hongaarse auteur Magda Szabò ben ik meer naar binnen gaan kijken in grachtenpanden in Amsterdam en aangrenzende woningen. Vooral in de wintermaanden wanneer het vroeg donker is, spreken de taferelen van de verlichtte interieurs, waar zelden iemand zichtbaar is, tot de verbeelding. De grote hoge ramen met daarachter de kroonluchters, de stijlvolle kamers met sierlijk gestuukte plafonds en koorden aan de open gordijnen zijn kijkdozen die voorbij schuiven in de koude winteravond. Hier en daar zijn er mensen zichtbaar die zitten te eten of de krant lezen. Wat speelt zich daar binnen af?

De film bestaat uit opeenvolgende beelden van de verstilde interieurs van grachtenpanden in Amsterdam, ’s avonds in de winter. Deze verlichte ‘musea’ worden schaamteloos aan de toeschouwer geopenbaard en laten in al hun eenvoud een zeer Nederlands fenomeen zien. De vraag dringt zich op of de maker met haar gluren inbreuk maakt op de privacy van de bewoners.

Specificatie

taal: Nederlands/Engels ondertiteld
lengte 23 minuten
première: Internationaal Film Festival Rotterdam 2009
regie: BarBara Hanlo
productie: PEP
sales: PEP / Eye Film Instituut
print source: PEP
scenario: BarBara Hanlo
camera: BarBara Hanlo
montage: Jan Wouter van Reijen
geluid: BarBara Hanlo/ Jan Wouter van Reijen
print: DigiBeta
festivals en vertoningen: International Film Festival Rotterdam 2009 / Nederlandas Film Festival, Utrecht 2009, Milwaukee Film Festival, Milwaukee USA 2009 / Filmbankt Tour 2009 / Wilhelmina Huiskamer Galerie Amsterdam 2012 / Eye Filmmuseum Amsterdam, Ways of Seeing by University of Amsterdam, 29 feb 2020,
mede mogelijk gemaakt door: ThuisKopie Fonds

Denkend aan Holland

(...) De nieuwste Filmbanktour 'zoomt' in op de Hollandse Vrijstaat, met premières van BarBara Hanlo en Rosemarie Blank en een 'campy' poldermusical van Wim van der Linden en Wim T. Schippers.

Streetview
"Een rechtschapen mens heeft niets te verbergen", parafraseert Hanlo in de titel van haar film al diegenen die menen dat het met de schendingen van onze privacy en de integriteit van onze levens wel meevalt in de post 9/11 space age. "Per slot van rekening word je op straat ook overal gefilmd", zegt een mannenstem in de pre-titelsequentie. Daarna spreken de beelden voor zich en stellen ze hun eigen vragen over privé-leven en voyeurisme. Een rechtschapen mens krijgt een onverwachte actualiteitswaarde mee in de maand waarin je via de nieuwste Google-gadget Streetview virtueel door je eigen straat rond kunt lopen terwijl je jezelf door je eigen voordeur naar buiten ziet komen. Al bleef Hanlo discreet: ze filmde weinig (herkenbare) mensen en onderzocht alleen haar fascinatie voor al die ramen die als decors, coulissen, spiegels, doorkijkjes, etalages of projectieschermen werken. Het zijn kleine toneeltjes waaruit vaak juist de menselijke aanwezigheid verdwenen is. De momenten die in de film na Antonioni 'temps mort' zijn gaan heten. Gestolde tijd. Pauzes in het bestaan. Hoe het leven doorgaat na de ontruiming.

Dana Linssen, Filmkrant 15-02-2016

https://filmkrant.nl/artikel/filmbanktour/