Fotografisch kunstwerk in 7 delen, 1988

Het verhaal Genesis werd naar verluidt zesentwintig eeuwen geleden opgeschreven, toen de Israëlieten aan Babylons stromen in ballingschap zaten. De verhalen zijn geen verslagen van gebeurtenissen. ‘Het gaat hier om verborgen boodschappen. Wijsheden in verhaalvorm waarmee men elkaar in het oude Israël in moeilijke tijden bemoedigde.’1 

In alle culturen vragen mensen zich af waar ze vandaan komen -al duizende jaren lang. Met de globalisering en de wetenschap zou te verwachten zijn, dat de scheppingsverhalen hun betekenis verliezen, maar het tegendeel zou waar kunnen zijn in tijden waar het leven op aarde bedreigt wordt door klimaatverandering.

'Alle verhalen houden verband met elkaar; nieuwe worden geweven met draden van oude', schrijft Robin Wall Kimmerer in een van de laatste hoofdstukken van haar indrukwekkende boek 'Een vlecht van heilig gras' en ze citeert uit een overgeleverd scheppingsverhaal van de Maya's en concludeerd het belang van het opnieuw vertellen en interpreteren van verhalen als daad van wederkerigheid.2 

Verschillende materialen die ik associeerde met het scheppingsverhaal, belichtte ik op grote witte vellen fotopapier die ik van de rol afsneed. In één organische beweging kwamen de beelden van de eerste 7 dagen in de donkere kamer tot leven. 7 delen met aan het einde, het geschilderde alziend oog, een knipoog naar de Bijbeltekst. “En God zag dat het goed was”
Om het ontstaan van de mens op dag 6 te verbeelden legde ik mezelf op verschillend plekken op het papier en drukte op de schakelaar van de vergroter. Het licht ging niet door me heen maar daalde over me neer en maakten de contouren van mijn lichaam zichtbaar. Er ontstond een schaduw van mezelf op de plekken waar ik  had gelegen.

Speelde ik even voor God in de donkere kamer, waar ik in duisternis met licht schilderde, de vellen papier door ontwikkelbad rolden, fixeerden en in stromend water spoelden? Uit het water moet het papier op het drogen komen om weer terug te keren naar zijn oorspronkelijke hoedanigheid. Nu niet wit en leeg, maar gevuld met diepe gevoelens in zwart, wit en tinten grijs.

Mijn God de dagen, de jaren vliegen voorbij.

Oude verhalen geven ons leven toekomst…