241/244

Waterlelie                                   Frederik van Eeden


Ik heb de witte waterlelie lief
daar die zooblank is

en zo stil haar kroon uitplooit

in 't licht.

Rijzend uit donkerkoelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer . . . .